Pierwszy dzień The first day

Dotarcie do farmy Indianki nie było łatwe, jako że korzystałyśmy tylko z publicznych środków transportu, a potem czekała nas jeszcze dość długa droga pieszo, z ciężkimi plecakami. Po drodze złapała nas nagła, silna ulewa – więc kiedy wreszcie dotarłyśmy do Czukt, zapukałyśmy do pierwszego domu na naszej drodze, żeby zapytać o wskazówki, jak dotrzeć do domu Indianki, nie błądząc niepotrzebnie po wsi. Na nasze zapytanie o „rancho” oboje gospodarze prychnęli nie bez pogardy, czym nieco nas zaskoczyli. Jednak przed wyjazdem czytałyśmy bloga Indianki między innymi na temat wrogości jej sąsiadów wobec niej, więc teraz reakcja sąsiadów wydawała się być po prostu tego odzwierciedleniem. Gospodarze wytłumaczyli nam dalszą drogę, sugerując przy tym, że „same zobaczycie, jak tam jest”, ale nie powiedzieli nic więcej, nie zniechęcali.

Kiedy dotarłyśmy na miejsce, przywitała nas Indianka i trzy wolno biegające, bardzo piękne konie, oraz suka – Saba. Ciągle padało, więc weszłyśmy do domu natychmiast, przyszedł czas na pierwsze zapoznanie, na suszenie przemoczonego bagażu. Ponieważ pogoda zdecydowanie nie sprzyjała rozbijaniu namiotu, ustaliłyśmy wspólnie, że pierwszą noc prześpimy w domu, a namiot rozbijemy następnego dnia, kiedy przestanie padać. Indianka nie uważała tego za problem, zaoferowała nam nawet łóżko i pościel, chociaż byłyśmy przygotowane na spanie w śpiworach na podłodze.

Wieczorem usiadłyśmy razem, aby omówić kwestie organizacyjne. I tutaj Indianka zaproponowała nam wybór. Mogłyśmy albo przebywać na gospodarstwie jako goście, couchsurferki, co oznaczałoby, że zajmujemy się same sobą – albo jako wolontariuszki, co z kolei oznaczałoby dla nas obowiązek pomocy w pracach gospodarskich. Indianka zaoferowała nam układ: jeśli będziemy pracować co najmniej 5 godzin dziennie, w zamian za to ona zadba o nasze wyżywienie na ten czas. Po chwili zastanowienia zdecydowałyśmy się na tę drugą opcję – po pierwsze dlatego, że i tak miałyśmy zamiar pomóc trochę na gospodarstwie w ramach odwdzięczenia się za gościnę (o czym pisałyśmy w mailach, które wymieniałyśmy przed wyjazdem), a po drugie dlatego, że na ten moment nie miałyśmy żadnego jedzenia. Miałyśmy zamiar zaopatrzyć się w jedzenie na miejscu; okazało się tymczasem, że do sklepu jest na piechotę bardzo daleko – i oczywiście wybrałybyśmy się tam kupić jedzenie, gdybyśmy wybrały opcję „goście” (wbrew temu, co twierdzi Indianka, miałyśmy pieniądze, nie przyjechałyśmy "spłukane"), ale skoro Indianka sama zaproponowała nam wyżywienie w ramach opcji „wolontariuszki”, było to dla nas tym bardziej zachęcające. A ona sama bardzo ucieszyła się z naszej decyzji. 
Po czym – przyniosła nam do wypełnienia ankiety. Były to formularze, które sama stworzyła, zaskakująco szczegółowe – zawierające między innymi pytania o nazwiska, adresy, numery telefonów. Nasze nazwiska Indianka już znała, ponieważ były one umieszczone na profilu CS (my nie znałyśmy jej nazwiska, ponieważ posługiwała się pseudonimem Isabelle de Red) – mimo wszystko jednak ankiety wywołały w nas lekki opór; wypełniłyśmy je pobieżnie, omijając co bardziej kontrowersyjne punkty. Wywołało to później dyskusję na temat bezpieczeństwa przyjmowania obcych ludzi we własnym domu, wymieniałyśmy uwagi między innymi na temat zasadności sprawdzania danych. Indianka pytała, czy mamy w zwyczaju sprawdzać dokumenty osób, do których jedziemy – i zdziwiła się, kiedy odpowiedziałyśmy, że nie mamy takiej potrzeby, że naszym zdaniem Couch Surfing działa głównie na zasadzie wzajemnego zaufania.

Należałoby tu może powiedzieć kilka słów o domu. Jest on, faktycznie – w złym stanie. Ale, oczywiście, byłyśmy na to przygotowane, więc absolutnie nie dajemy sobie prawa do narzekania na takie rzeczy, jak zerwane pół podłogi w kuchni, brakujące drzwi do łazienki, awaria toalety, dziurawy komin, i tak dalej. Ale inną sprawą jest fakt, że tam było po prostu brudno. Pościel, którą dostałyśmy, była w takim stanie, że ułożyłyśmy się na łóżku okutane w śpiwory. Możnaby pewnie powiedzieć, że nie byłyśmy wystarczająco psychicznie przygotowane na „surowość warunków”, ale chcemy po prostu o tym wspomnieć – jeśli ktoś miałby ochotę pomieszkać trochę u Indianki, musi przygotować się na zagrzybione prześcieradła, ścianę porośniętą grubą pleśnią pod przeciekiem w dachu, trochę gruzu na podłodze, pomiędzy nim zakurzone garnki, w których potem przygotowywane są posiłki, w nocy rój much obsiadający wszystko łącznie z twoją twarzą, tego rodzaju atrakcje. 

>>>Czytaj dalej>>>

Getting to Indianka's farm wasn't easy, because we used only public transportation, and after that we had to walk quite a long distance, with heavy rucksacks. While we were on our way, there was a sudden heavy rain - so when we finally reached Czukty, we knocked to the very first house, to get the directions. We didn't want to roam in vain, looking for the house and soaking. When we asked about "rancho", both people snorted with contempt - which surprised us a little. However, before we came, we had read Indianka's blog, where she mentioned her neighbours being mean to her, so now the reaction of the neighbours seemed compatible. The man and the lady told us how to get to Indianka's house, and they said "you'll see by yourselves, how it looks like"; they didn't say anything more, they didn't discourage.

When we reached the place, we were welcomed by Indianka, her three free-running, beautiful horses, and a dog - Saba. It kept raining, to we went inside the house immediately. There was a first talk, and we tried to dry our soaked rucksacks. Because of the weather it was rather impossible to pitch the tent, so together we agreed, that we would spend the first night in the house, and we would move to the tent next day, when it stops to rain. Indianka didn't see it as a problem, she even offered us a bed and linen, although we were prepared to sleep in sleeping bags on the floor.

In the evening we sat together to talk about organization stuff. This is when Indianka offered us a choice. We could stay at the farm as guests, couchsurfers - which would mean that we take care of ourselves - or we could become volunteers, which would mean an obligation to work at the farm. Indianka offered us a deal: if we work at least 5 hours a day, she would in return provide us with food. We considered both options for a while, and we chose to be "volunteers". Firstly, we had planned to help a little on the farm anyway, as a way of saying "thank you" for the hospitality (and we had mentioned that in mails we exhanged earlier). Secondly, at that moment we didn't have any food with us. We wanted to buy some when we get here; it turned out that the nearest shop was very far on foot - and, of course, we would go there if we had chosen the "guests" option - but when Indianka offered us food by herself, it was very convenient for us. And in fact, she was very happy with our decision.
And then - she brought us questionnaires to fill. She had created them by herself, they were pretty detailed - asking for surnames, addresses, phone numbers. Indianka had already known our last names from our CS profile (we didn't know hers, she used the nickname Isabelle de Red) - anyway, we didn't really want to fill such questionnaires, we just gave a little information, omitting the controversial points. This resulted in a discussion about security of hosting strangers, we exchanged opinions about the need of checking the personal data. Indianka wanted to know whether we check documents of the people we visit - and she was surprised when we told her that we didn't need that, because for us Couch Surfing is basically about mutual trust.

This is a moment to say a few words about the house. It is indeed, in a bad shape. But, of course, we were prepared to that, so we don't give ourselves any right to complain about things like the floor that was half ripped off, no door to the bathroom, the toilet which is not really working, holes in the chimney, and so on. But there is another thing - it was all just simply very dirty. The linen we got was in such shape, that we chose to sleep in sleeping bags anyway. Of course, one could say that we were not prepared for "rough conditions", but we just want to say about it - if you plan to live at Indianka's for a while, be prepared for molded sheets, molded walls under the leaking roof; there was debris on the floor, and among it - dusted pots, in which the food was prepared, at night there were lots of flies trying to sit on your face... these kind of attractions. 

>>>Keep reading>>>